Pariteit!!! Het zal de gemiddelde Nederlander ontgaan zijn, maar in de financiële markten ging de afgelopen dagen veel aandacht uit naar de valutamarkt. De opmars van de dollar leidde ertoe dat pariteit met de euro in zicht was en dinsdagmorgen was het echt zover.

De laatste keer dat de dollar en de euro even duur waren was in 2002, waarna een lange periode volgde waarin de euro de bovenhand had. Maar nu: één dollar is één euro. Wel zo overzichtelijk.

En eindelijk gerechtigheid! Jarenlang moesten wij Europeanen €9,99 voor een maandabonnement van Apple Music betalen, terwijl die Amerikanen voor $9,99 naar precies dezelfde muziek mochten luisteren. Dezelfde muziek, maar teruggerekend betaalden wij een hogere prijs. Nu, dan toch, eindelijk gerechtigheid!

Die gekke Britten!

En kijk die gekke Britten nou! Die betalen nog steeds £9,99 pond per maand voor hetzelfde abonnement, wat toch al snel 20% duurder is. Hadden ze maar niet zo eigenwijs moeten zijn met hun eigen munt, denk ik dan.

Terug naar dat voorbeeld hierboven, want daar gebeurt eigenlijk iets vreemds. Wie zich de lessen op de middelbare school nog kan herinneren, zal weten dat een land waarvan de munt duurder wordt – de dollar in dit geval – steeds meer moeite krijgt om internationaal te concurreren. De dollar is sinds begin dit jaar ongeveer 13,5% in waarde gestegen ten opzichte van de euro, wat dus inhoudt dat alle Amerikaanse goederen teruggerekend naar euro’s 13,5% duurder zijn geworden. Je zou verwachten dat dat alleen maar tot prijsstijgingen leidt, nietwaar? Hoe is het dan toch mogelijk dat ik hier verheugd uitroep dat er eindelijk gerechtigheid is?

Dat kan omdat Apple in dit geval gekozen heeft voor uniformiteit en stabiliteit boven een meer marktconforme aanpak. Liever niet elke maand met de prijzen stunten en alle websites moeten aanpassen, zullen ze hebben gedacht. Indirect is het een teken van de marktmacht van het bedrijf. Bij voldoende concurrentie zou die Britse maandprijs allang zijn aangepast.

Verder is het een aardig voorbeeld van hoe werkelijkheid en gevoel uit elkaar lopen als je het over valuta’s hebt. Voor mijn gevoel is er nu eindelijk sprake van gerechtigheid, in de praktijk is er voor mij in dit specifieke geval helemaal niets veranderd. Relatief denk ik beter af te zijn, absoluut betaal ik nog precies evenveel.

Overigens ben ik wel benieuwd hoeveel verder de euro kan zakken voordat de prijs alsnog verhoogd wordt. In 2011 betaalden we in de eurozone grofweg 50% meer voor onze muziek dan in de VS. Of we ooit het tegenovergestelde gaan meemaken, vraag ik me ten zeerste af. Ik vermoed dat de Amerikanen al ver voor dat punt ‘gerechtigheid’ zullen eisen.

(Origineel gepubliceerd in het FD van 13 juli 2022)