De afgelopen maand lees ik steeds vaker alarmerende artikelen die waarschuwen voor een aanstaande correctie in aandelenland. Beleggers hebben ‘hoogtevrees’, er dreigt een ‘hete herfst’ of het ‘einde van de hosannastemming’ is in zicht. De reden? Overwaardering van Amerikaanse aandelen, onzekere economische vooruitzichten als gevolg van de deltavariant, China, de sterk opgelopen schuldenberg, angst voor tapering en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Nou ben ik de laatste die zal zeggen dat er geen correctie kan komen, want aandelenmarkten zonder correcties bestaan simpelweg niet. Dat neemt niet weg dat de argumenten die genoemd worden niet altijd even overtuigend zijn.

Neem tapering: het terugschroeven van het obligatie-opkoopprogramma van de Federal Reserve. Hierbij wordt steevast verwezen wordt naar ‘het bloedbad’ dat in 2013 plaatsvond. Welk bloedbad, denk ik dan? Zeker, de Amerikaanse obligatiemarkt steeg in vier maanden tijd met bijna 140 basispunten, maar de S&P 500 gaf geen krimp. Wat zeg ik, de S&P500 steeg in die vier maanden met 4,5%. Pijnlijke correctie, hoor.

Hogere schuld = niet slecht?

Ook het argument van de gestegen schuldenlast is minder eenvoudig dan gedacht. Zo blijkt uit data van S&P Global dat het internationale bedrijfsleven nog nooit zoveel kasgeld op de balans had staan als afgelopen kwartaal. In totaal staat er voor $ 6840 mrd (ruim zesmaal de omvang van de Nederlandse economie!) aan cash op de balans, een stijging van 45% ten opzichte van het gemiddelde in de vijf jaar voordat de pandemie uitbrak.

Sterke winstcijfers, beperkte investeringen, opgelegde beperkingen ten aanzien van het uitkeren van dividend en terugkoop van eigen aandelen hebben allemaal bijgedragen aan de opbouw van deze kaspositie. Overigens kan zo’n macrocijfer behoorlijke verschillen per sector of per bedrijfsgrootte verhullen: de Apples en Microsofts van deze wereld blijken vaak een bepalende rol te spelen in dit soort ‘trends’.

Dat gezegd hebbende zie je ook dat er in sectoren als de luchtvaart en de cruiseliners een extra pot met geld is opgebouwd. Als je dan toch zo goed als gratis kunt herfinancieren, waarom zou je dan niet een buffer opbouwen? Nog nooit was de prijs van deze extra laag van bescherming zo laag geweest, dus dat er meer gebruik van wordt gemaakt is geen wonder.

Een bedrijf dat én meer schuld heeft opgebouwd én zwemt in het geld: is dat wenselijk? Dat hangt uiteraard helemaal af van wat er uiteindelijk met dat kasgeld gebeurt. Hou je het op de balans om later je schuld mee af te lossen, dan is er niets mis mee. De ervaring leert echter dat overtollig kasgeld brandt in de zakken van het management. Wat zij ermee kunnen doen? Wat dacht u van overnames?

En zo krijgt die lange hete herfst wellicht een heel andere betekenis. Eentje zonder crash.

(Origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 1 september 2021)