Het belangrijkste nieuws van vorige week? De aankondiging van de langverwachte beleidswijziging van de ECB uiteraard! In plaats van een doelstelling van bijna 2% (‘beneden, maar dicht bij 2%’) hebben we nu een doelstelling van 2%! Vlaggen uit, mensen. U snapt dat ik direct naar de kroeg ben gerend om nog snel een biertje tegen het oude tarief in te slaan.

Gek genoeg ging het gesprek ter plaatse niet over deze beleidswijziging, maar hadden ze het voornamelijk over de droogkokende woningmarkt. Dat de oververhitting van de woningmarkt voor een groot deel te danken is aan het beleid van de ECB, en dat dat beleid nu nog langer stimulerend zou blijven, liet ik maar onvermeld.

Maar goed, zonder gekheid: die beleidswijziging ging uiteraard nergens over. Gelukkig maar voor de ECB hadden ze dat bij persbureau Bloomberg niet helemaal door, want daar las ik dat het om ‘a significant change’ in beleid ging. Van bijna 2% naar 2% significant? Dat een kleine stijging van het covid-reproductiegetal (r) rond de 1,0 significante gevolgen kan hebben, weet de gemiddelde Nederlandse nachtclubbezoeker inmiddels wel, maar dat geldt toch zeker niet voor inflatie rond de 2%?

Was er überhaupt iemand die wist wat er precies bedoeld werd met een doelstelling ‘beneden, maar dicht bij 2%’? Was dat 1,9%, of 1,8%? Dus met hoeveel was die inflatiedoelstelling eigenlijk verhoogd?

Koppige disinflatie

Wat ze bij de ECB om tactische reden uiteraard onvermeld lieten, is dat de kerninflatie al sinds 2009 koppig rond het gemiddelde van 1% meandert, op veilige afstand van de ‘bijna 2%’-grens. Doel nooit bereikt, dus laten we het doel verhogen. Logisch? Alsof iemand al jaren tien kilo probeert af te vallen, er geen gram afkrijgt en vervolgens na veel zelfonderzoek besluit dat er dan maar twaalf kilo af moet.

Ik weet natuurlijk ook wel dat inflatieverwachtingen een belangrijke rol spelen in het verwezenlijken van inflatie, dus als je die verwachtingen weet te beïnvloeden ben je een stap dichter bij je doel. De Federal Reserve heeft die boodschap duidelijk beter begrepen dan de ECB, als je het mij vraagt. Als de ECB denk dat de draai van ‘bijna 2%’ naar 2% tot hogere inflatieverwachtingen zal leiden, kon dat wel eens op een teleurstelling uitlopen.

Nou zijn ze bij de ECB ook niet gek. Die droogkokende woningmarkt was hun ook opgevallen en bovendien een vorm van (broodnodige?) inflatie. Als je die op een één of andere manier in het officiële inflatiecijfer meeweegt, zou je wellicht in één klap je doel van 2% kunnen halen!

Het is één van de betere strategische ‘herzieningen’ ooit: dat je tot de conclusie komt dat je eigenlijk helemaal niets hoeft te veranderen. Alleen een beetje aan die weegschaal rommelen en klaar ben je. Doel bereikt.

(Origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 14 juli 2021)