‘Ah, vrijdagmiddag. Het ideale moment om nog even wat extra bitcoins voor de weekendrally te kopen!!!’ Een tweet van deze strekking – met de noodzakelijke uitroeptekens – zag ik de afgelopen week langskomen in mijn tijdlijn op Twitter. Een Amerikaanse bitcoinbelegger verwoordde zo zijn vermoeden dat de prijs van de digitale munt meestal stijgt tijdens het weekend. Of dat zo is?

Mwoa. Kijk ik naar data vanaf begin 2017 dan zie ik dat het gemiddelde dagrendement over die periode 0,54% bedroeg, waar het weekendrendement (van de close op vrijdag tot de opening op maandag) op 0,6% uitkomt. Dat ligt dus inderdaad hoger, maar daarbij moeten we uiteraard niet vergeten dat het weekend uit twee dagen bestaat. Neem je vervolgens ook nog de hogere volatiliteit gedurende het weekend mee, dan kun je je afvragen of er sprake is van een winstgevende handelsstrategie.

Nou wilde ik het hier eigenlijk helemaal niet over de bitcoin hebben — mij gaat het er vooral om dat beleggers van oudsher de krampachtige neiging hebben om kalenderpatronen te ontdekken. De bekendste van deze kalendereffecten is uiteraard het sell in May-patroon voor de aandelenmarkt, waarbij aandelen in de zomerperiode minder goede rendementen leveren tegen een hogere volatiliteit. Daarnaast heb je ook het januari-effect, het the-turn-of-the-month-effect, het FOMC-effect en uiteraard de presidential cycle.

Presidential cycle

Die laatste kijkt naar het gemiddelde koersverloop van de aandelenmarkt gedurende de vierjarige ambtstermijn van een Amerikaanse president. Wat blijkt? Vooral het derde en het vierde ambtsjaar leveren mooie beursrendementen op, daarvoor is het wat sappelen. Het idee erachter is dat de zittende president in de eerste twee jaren pijnlijke maatregelen doorvoert, om vanaf jaar drie de teugels te laten vieren met het oog op de herverkiezing. Bewijs voor deze theorie is overigens nooit overtuigend geleverd, waarmee de presidential cycle goed past bij de meeste kalenderpatronen: getalsmatig klopt het wellicht, maar of het een echt fenomeen is of toeval, blijft onduidelijk.

Dat weerhoudt de echte believers uiteraard niet. Zo zag ik laatst een grafiek waarbij ze de presidential cycle in kwartalen hadden opgedeeld, zodat we het fenomeen nu elk kwartaal kunnen bespreken. En ja hoor, er was goed nieuws: het tweede kwartaal in het eerste jaar van een nieuwe president leverde in het verleden gemiddeld een positief rendement voor de S&P 500 van +2,7% op!

Waarbij we dan gelijk moeten bedenken dat resultaten uit het verleden echt helemaal niets, nada, noppes zeggen over hetgeen de toekomst gaat brengen. Als een stimuleringsplan van $1900 mrd de ‘pijnlijke maatregel’ is, ben ik benieuwd hoe het beleid eruit gaat zien als Biden de teugels laat vieren.

(origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 14 april 2021)