Even los van het feit dat ook ik niet weet hoe de Amerikaanse verkiezingsuitslag er volgende week (of de week daarna) precies zal uitzien, lees ik de afgelopen weken steeds vaker dat de obligatiemarkt in elk geval een duidelijke overwinning van de Democraten aan het inprijzen is. Met ‘duidelijk’ wordt hierbij bedoeld dat de Democraten niet alleen de presidentsverkiezingen zullen gaan winnen, maar tevens dat ze de meerderheid in de Senaat zullen veroveren.

Een dergelijke uitkomst zou betekenen dat de Democraten een meerderheid in de beide kamers van het Amerikaanse Congres bemachtigen, waarmee de weg geopend wordt voor een Groots en Meeslepend stimuleringspakket, iets waar de Republikeinen geen voorstanders van zijn.

Brave rentmeesters

In die laatste zin had ik ook ‘plotseling’ geen voorstander kunnen schrijven, want de Republikeinen hebben zich de afgelopen vier jaar nu niet echt als brave rentmeesters weten te profileren. Nog nooit is er in vier jaar tijd zoveel geld tegen de Amerikaanse economie aan gesmeten en dat is zeker niet alleen het gevolg van covid-19 geweest.

Maar ik dwaal af. Hoe zien we dat de obligatiemarkt een overwinning van de Democraten inprijst, vraagt u zich af? Simpel: doordat de rente voor obligaties met een langere looptijd oploopt. Immers, des te Meeslepender dat pakket, des te meer de Amerikaanse overheid zal moeten lenen, wat tot een hogere rentevergoeding kan gaan leiden.

Business as usual

Waar hebben we het dan over? Als ik de meest extreme uitslag erbij pak dan zien we dat de 30-jaars kapitaalmarktrente steeg van 1,40% op 25 september naar een piek van 1,67% op 22 oktober, een stijging van 27 basispunten. Is dat een uitzonderlijke uitslag in een maand? Niet bepaald: in 2020 hebben we een dergelijke beweging al drie keer eerder gezien, in 2019 vond het twee keer plaats, in 2018 vier keer. Business as usual , lijkt het.

Los daarvan, verwacht de markt dan ook dat de Federal Reserve een ander beleid zal gaan voeren onder een Democratische president? Dat de Amerikaanse kapitaalmarktrente in 2020 daalde in weerwil van het historische begrotingstekort van naar verwachting 16% van het bbp, kan moeilijk los gezien worden van de intentieverklaring van de Federal Reserve om de obligatiemarkt te ondersteunen met een herstart van het QE-programma. Tenzij daar een verandering verwacht wordt — en daar lees ik nergens iets over — lijkt het niet zo heel logisch om een al te grote draai in de obligatiemarkt te verwachten.

Overigens geloof ik wel degelijk dat de Amerikaanse kapitaalmarktrente kan gaan oplopen bij een duidelijke Democratische overwinning. Of we dat nu al in de prijzen zien, hoelang zo’n rentestijging zal aanhouden en in hoeverre we er hier in Europa wat van zullen merken, vraag ik me echter wel af.

(gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 28 oktober 2020)