‘Ik jou sestertiën geven, veel sestertiën. Als jij en ik menhirs maken, het aanbod veel vraag opleveren. Jij begrijpen?’ Aan het woord is Obelix, de volronde Galliër, die in jip-en-janneketaal zijn best doet een economische wijsheid te reproduceren die hem een pagina eerder is uitgelegd. Zijn dorpsgenoot Hendrix reageert zonder blikken of blozen: ‘Ik wel begrijpen. Maar wie dan op everzwijnen jagen?’
In Obelix & Co., de 23ste uitgave in de reeks van Asterix, tracht Julius Caesar de opstandige Galliërs onder de duim te krijgen door ze onderdeel te maken van de Romeinse economie. Of liever gezegd, ene Caius Adolescentus — een ambitieuze marketinggoeroe, vers uit de schoolbanken — probeert dat, want ook Caesar blijkt niet helemaal op de hoogte te zijn van de nieuwste economische inzichten.
Caius krijgt een onbeperkt budget en vertrekt naar het westen van Frankrijk om daar de Galliërs afhankelijk te maken van de Romeinse sestertiën. Centraal hierbij is de — vermeende — groeiende vraag naar menhirs, wat er uiteindelijk toe leidt dat het dorp door arbeidsdeling in tweeën wordt gespleten: je bent een menhirbouwer of een everzwijnenjager.
Arbeidsdeling to the max
Als ik vandaag de dag mijn collega’s uit de Londense City spreek, moet ik regelmatig aan deze strip denken. De City is normaal gesproken het kloppende hart van de financiële sector in Londen, waar de grote kantoorgebouwen bevolkt worden door bankiers, juristen en adviseurs. Als ik Google mag geloven wonen er een kleine tienduizend mensen in de City, maar werken er maar liefst een half miljoen mensen. Ook hier heeft zich inmiddels een strikte vorm van arbeidsdeling voorgedaan: of je bent kantoorvolk, of je bent van de voedselvoorziening. Die half miljoen mensen drinken elke dag namelijk heel wat koffie, gaan massaal uit lunchen en boeken dure zakendiners.
U voelt de bui denk ik al hangen. Corona. Na twee maanden van verplicht thuiswerken heeft het kantoorvolk de voordelen van het nieuwe werken inmiddels omarmd. Ook in Londen loopt het aantal besmettingen weer op, dus waarom elke dag twee uur in een afgesloten metro stappen, als je ook alles zonder problemen vanuit huis kunt doen? Het hart van de City pulseert een heel stuk minder. Het kind van de rekening is de horeca, die in plaats van een half miljoen nu nog maar tienduizend potentiële klanten hebben. Maar die nog wel de hoogste huur in het land moeten betalen…
Ook in Obelix & Co. ging het mis. Het aanbod bleek toch geen vraag op te leveren, de schatkist van Caesar bereikte de bodem, de Galliërs maakten het Romeinse legerkamp met de grond gelijk, waarmee het normale leven weer werd opgepakt. Of deze optie ook mogelijk is voor de horeca in de City, kun je je echter sterk afvragen.
(Origineel gepubliceerd in Het Financieele Dagblad van 07 oktober 2020)