Leek het tot voor kort een uitgemaakte zaak welke internationale beurs het sterkste uit de coronastrijd zou komen (de Nasdaq), inmiddels heeft zich een serieuze concurrent aangediend. Niet Europa, niet Japan, zeker niet het VK, maar de Chinese Shanghai Shenzhen (CSI 300) heeft —na een koerssprong van bijna 13% in de eerste vijf handelsdagen van juli — de Nasdaq inmiddels duidelijk in het vizier.

Sterker nog, weliswaar staat de Amerikaanse technologiebeurs qua punten nog net bovenaan (een total return van 17% versus 16%), maar wie ook de volatiliteit van de beurs in de vergelijking meeneemt kan moeilijk anders dan concluderen dat de Chinese beurs het pleit op dit moment al beslecht heeft.

Wantrouwen

Ik merk dat dit koersverloop veel vragen en vooral ook wantrouwen oproept. Zo zou die coronacrisis toch juist slecht zijn voor China omdat veel buitenlandse bedrijven productie naar het eigen land gingen verplaatsen? Op termijn is dat zeker mogelijk, maar momenteel zijn de meeste westerse bedrijven nog in crisismodus en heeft het management dus wel wat anders aan het hoofd.

Los daarvan is dat terughalen van productie is ook absoluut geen uitgemaakte zaak. Zo is China heel wat effectiever geweest in het onderdrukken van het virus, terwijl China nou eenmaal goedkoper en efficiënter is in het produceren van veel producten. Die exodus? Eerst zien, dan geloven.

Maar de handelsoorlog met Amerika en het isoleren van techbedrijven zoals Huawei, dat moet toch zeker pijn doen? Zeker, de exportmotor van China heeft absoluut een tik gekregen. De interne Chinese markt is echter groot genoeg om een deel van deze klap op te vangen, terwijl de autoriteiten in China nu vol inzetten op het ontwikkelen van eigen industrieën.

Manipulate!

Manipulatie, hoor ik anderen zeggen, want Chinese aandelen zijn geen serieuze markt. Ze hebben een punt. De beurssprong eerder deze week was zonder twijfel te danken aan een ronkende koopaanbeveling van de Chinese autoriteiten, maar of je daarmee China gelijk af moet schrijven vraag ik me af. Trump twittert doorlopend koopadviezen en de term ‘markt’ is aan erosie onderhevig. De rol van centrale banken is moeilijk te overschatten.

Ook de term zeepbel zie ik weer vaak langskomen. Bij Chinese aandelen betaal je volgens Bloomberg momenteel grofweg 18 keer de winst en 1,6 keer de omzet, bij de Nasdaq respectievelijk 43 keer en 3,6 keer.

Zeg ik hiermee dat je zorgeloos in Chinese aandelen moet stappen? Ronkende koopadviezen laat ik graag aan de Chinese autoriteiten over. Mijn punt is dat de afweging om in China te beleggen moet gebeuren op basis van argumenten zoals diversificatie, (rendements)verwachtingen, mate van onzekerheid en zéker ook de ESG-factoren voor duurzaamheid. Maar niet op basis van een paar simpele dooddoeners.

Origineel gepubliceerd in Het Financieele Dagblad van 8 juli 2020)