De eerste week van februari. Topbelegger en miljardair Mohamed El-Erian schrijft een alarmerend stuk in de Financial Times over het coronavirus. ‘It is big. It is going to paralyse China. It is going to cascade throughout the global economy’, verwoordt hij zijn boodschap een dag later op CNBC. Een week later. Topbelegger en miljardair Ray Dalio stelt in een panel in Abu Dhabi dat de corona-impact ‘waarschijnlijk overdreven is’. Aandelen stonden op dat moment trouwens slechts 0,3% van een nieuw record verwijderd.

Verwarrend? Zeker. En het zijn echt niet alleen die topbeleggers die voor verwarring zorgen. Zo neemt het aantal besmettingen nog steeds gestaag toe, liggen hele delen van China volledig plat, terwijl aandelenbeurzen (grotendeels) doen alsof er niets aan de hand is. Dat het aandeel van China in de wereldeconomie momenteel 16% bedraagt en bovendien het productiecentrum van de wereld is, dat móet toch zeker tot een sterkere reactie op aandelenmarkten leiden?

Een paar opmerkingen. Ten eerste: noch El-Erian, noch Dalio, noch ik kan voorspellen wat er gaat gebeuren. Er is een scenario te bedenken waarin het virus het leidende thema voor heel 2020 wordt, er is net zo goed de mogelijkheid dat het met een sisser afloopt. Ik geef hier dus geen (ver)koop advies. Ten tweede: de opmerking dat de markt het nieuws negeert, klopt niet. De Chinese beurs daalde wel degelijk 12% op het nieuws en ook andere beurzen kregen een tik.

De correcte vraag is dan of die tik hard genoeg is geweest. Onder verwijzing naar mijn eerste punt (ik weet het niet), wil ik hier best een roze bril opzetten en een argument presenteren waarom de markt wellicht toch niet zo gek is als het lijkt.

Discounted casflows… 

Een gangbare manier om de waarde van een bedrijf te bepalen is door te kijken naar zogenoemde ‘discounted cash flow’-modellen. Hierbij worden alle toekomstige kasstromen verdisconteerd naar het heden, waarbij de rente een belangrijke rol speelt. Is die rente hoog, dan wegen kasstromen uit de (verre) toekomst slechts beperkt mee, is de rente laag, dan verschuift de nadruk naar de (verre) toekomst. Een terugval die naar verwachting tijdelijk is, speelt bij een lagere rente automatisch een kleinere rol. De lage rente fungeert op de financiële markten dus als tegenwicht voor het coronavirus.

Verklaart dit alles? Zeker niet. Sinds de uitbraak van het virus heeft de S&P500 alweer zeven nieuwe alltime highs aangetikt en dat valt niet met een lage rente alleen te verklaren. Maar wie heeft bepaald dat we het verloop van de S&P500 alleen op basis van rente en dit virus mogen verklaren? De aanloop naar de Amerikaans presidentsverkiezingen, het sterke payroll-report, het meevallende vierde kwartaal cijferseizoen; alles heeft een rol gespeeld. Het coronavirus is zeker belangrijk, maar niet allesbepalend.

(origineel gepubliceerd in Het Financieele Dagblad van 19 februari 2020)