‘Sell in May’, het eindemaandseffect, het FOMC-fenomeen. Misschien kent u ze niet, maar het zijn allemaal voorbeelden van kalenderstrategieën. De timing en duur verschillen, maar het achterliggende idee is eigenlijk altijd hetzelfde. Volgens deze strategieën zijn er vaste periodes waarin aandelen (of obligaties) een beter rendement bieden dan andere periodes.
Het ‘Sell in May’-effect gaat ervan uit dat je in de periode van mei tot september per saldo onvoldoende gecompenseerd wordt voor de risico’s die je neemt als belegger, waar je in de resterende maanden juist over-rendementen kunt behalen. Zo had je, als we het dividend even buiten beschouwing laten, de afgelopen vijfentwintig jaar 0,2% rendement behaald door in de periode van mei tot september in de S&P500 te beleggen, waar je in de resterende maanden een rendement van 7,7% opstreek. De strategie gaat zeker niet elk jaar op – sinds 1871 pakte het ongeveer in twee van de drie jaren positief uit – maar gemiddeld leverde het zeker goed geld op.
Het minder bekende eindemaandseffect gaat ervan uit dat het grootste deel van het rendement in aandelen behaald wordt in de vier dagen rond het maandeinde, terwijl het FOMC-fenomeen stelt dat je juist gedurende de twee dagen dat de Federal Reserve vergadert moet beleggen.
‘U moet doen wat u niet laten kan, maar zelf ben ik niet echt een fan van dit soort kalenderstrategieën’
En over twee weken begint er een kalendereffect dat slechts eens in de vier jaar voorbij komt. Sommigen spreken hierbij van de ‘midterm equity boost’, maar in feite is het een onderdeel van een fenomeen dat beter bekendstaat als de Presidential Cycle. Wat blijkt? Als je de gemiddelde koersontwikkeling van de S&P500 gedurende de vierjarige ambtsperiode bekijkt, springt het derde jaar er doorgaans positief uit. Als we begin oktober in de jaren waarin de midterm elections plaatsvonden als startpunt nemen, leverde deze strategie sinds de Tweede Wereldoorlog een gemiddeld jaarrendement van maar liefst 20% op!
Vol in aandelen dus? U moet doen wat u niet laten kan, maar zelf ben ik niet echt een fan van dit soort kalenderstrategieën. Specifiek kijkend naar dePresidential Cycle moet je bedenken dat de steekproef nog relatief beperkt is. Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben we pas achttien ambtsperiodes afgerond, waarvan de laatste twee bovendien een (klein) verlies opleverden. Juist nu zal de uitkomst van de midterms van doorslaggevend belang zijn voor wat er in het derde ambtsjaar van Trump gaat gebeuren: een Democratische overwinning staat waarschijnlijk garant voor veel politiek vuurwerk. Of dit dus het moment is om blind in Amerikaanse aandelen te stappen, puur op basis van een kalender effect, vraag ik me dan ook serieus af.
(origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 19 september 2018)