Hét nieuwtje dat ik de afgelopen weken zoveel mogelijk geprobeerd heb te negeren? Niet het tegenvallende inflatiecijfer uit de VS, niet de groeiende hongersnood in Afrika, zeker niet het politieke spektakel op dat eiland voor de kust van Europa en zelfs niet het Chinese partijcongres met dat absurde toneelstukje aan het eind.

Nee, het nieuws waar ik de afgelopen week met een veilige boog omheen liep, is het nieuwe boek van Nouriel Roubini, Megathreats. Ik doe alsof het boek nooit geschreven is, want dan hoef ik het ook niet te lezen. Een zwaktebod, ik weet het.

Even wat achtergrondinformatie: Nouriel Roubini staat wereldwijd bekend als Dr. Doom. Fans van hem zullen daarbij vol trots melden dat hij die bijnaam kreeg omdat hij in 2008 een van de weinige economen was die de kredietcrisis wisten te voorspellen. Tegenstanders zullen dat ook niet ontkennen, maar wijzen er wel op dat hij ook de crisis van 2007, 2006 en 2004 voorspelde en eigenlijk ook al die andere crises die tussen 2010 en 2020 nooit zijn uitgekomen.

Een echte Dr. Doom dus, want als je hem een microfoon geeft, weet je op voorhand eigenlijk wel wat de boodschap is: economische doem en verderf, variërend van donkerzwart tot gitzwart. Tegenstanders zullen om die reden schamper roepen dat ook een stilstaande klok twee keer per dag de juiste tijd aangeeft.

Zwartkijken voor gevorderden

Is mijn vluchtgedrag wellicht een teken dat ik niet wil luisteren naar negatief nieuws? Zeker niet. Ik word graag op de hoogte gehouden van de risico’s die de wereldeconomie en de financiële markten lopen, voordat ze ook echt uitkomen. Het is alleen de toon die hij doorgaans aanslaat en de opeenstapeling van problemen waar ik allergisch voor ben. De man lijkt gewoon niet in staat om iets positiefs te melden.

Wie daar een voorbeeld van wil horen, raad ik aan om de Odd lots-podcast Nouriel Roubini Predicts a Crisis ‘Worse’ Than the 1970s van 19 oktober eens te beluisteren. Als een machinegeweer schiet hij met argumenten, waarbij alles, maar dan ook echt alles, een negatieve connotatie krijgt. Hoge schuld? Negatief. Inflatie als oplossing van dat probleem? Werkt niet en leidt alleen maar tot hogere kapitaalmarktrentes. Centrale banken die die kapitaalmarktrente vervolgens verlagen? Whimping out.

En als hij dan per abuis wel iets positiefs zegt over bijvoorbeeld vastgoed, dan schrikt hij van zichzelf en vervolgt al snel met een tekst als ‘… there are maps that show that half of the US in the next twenty years is going to be either under water or too hot to be living in.’

Ziet hij dan echt geen oplossing? Daarvoor zou ik dat boek dus moeten lezen. 274 pagina’s vol zwarte doem … U voelt mijn pijn. Dus vandaar: boek? Welk boek?

(Origineel gepubliceerd in het FD van 26 oktober 2022)