8%. Had u aan het begin van dit jaar in de Nasdaq belegd en daarbij het dollarrisico niet afgedekt, dan had u dit jaar al 8% verdiend. Geen fratsen, geen daghandel, geen specifieke biotechbedrijfjes die met vage kwartaalberichten de koers opjagen: gewoon de Nasdaq, de brede Amerikaanse technologie-index. Gekocht op 31 december, vastgehouden tot gisteren.

Nou kunt u mij er uiteraard van beschuldigen dat ik heel specifiek op dat onderdeel van de beurs inzoom waar alle winnaars te vinden zijn. Geen banken, geen oliebedrijven, geen vliegtuigmaatschappijen. Terecht.

Dus wat denkt u dat een tracker van de S&P500 u dit jaar had opgeleverd? De etf van een niet nader genoemde aanbieder (mompelt iets over wc-eend) staat momenteel -3,5% in de min voor dit jaar. Zwaarste terugval ooit en het lijkt slechts een kwestie van tijd tot zelfs de brede Amerikaanse markt weer in de plus zal staan.

En dan luister ik naar een podcast van de BBC, waarin melding wordt gemaakt van verkeersopstoppingen vanwege de toename van auto’s die in de rij staan om een voedselpakket te ontvangen. Mensen in SUV’s die tot twee maanden geleden nog een prima baan hadden, maar nu echt niet anders kunnen dan aankloppen voor voedselhulp omdat ze hun overheidssteun nog niet ontvangen hebben.

Of dan hoor ik het commentaar van de Amerikaanse economen Reinhart en Rogoff die — geheel tegen hun eigen mantra in — vrij stellig zeggen dat ‘This Time is Different’. Dat niemand moet rekenen op een V-vormig herstel, dat de kans van een tweede lockdown reëel is.

‘Kun je niet naar het restaurant? Dan koop je toch gewoon aandelen. Goed voor de beurs, slecht voor de economie’

Of dan kijk ik naar het treuzelende herstel van de consumptieve bestedingen in China. China, het land dat het virus met draconische maatregelen onder controle heeft gekregen en waar de economie weer heropend is. Als zelfs daar de consument een afwachtende houding aanneemt, waar moet dan het herstel van de vraag vandaan komen? En dan die beurs, die maar verder oploopt. Beurzen kijken toch vooruit, dus dat kan toch niet kloppen?

De oplossing is wellicht simpel. De consument houdt de hand op de knip, maar wat gebeurt er met het geld dat daardoor overblijft? De ongekende aanwas van nieuwe beleggingsrekeningen die we de afgelopen tijd gezien hebben, lijkt het antwoord te geven. Je houdt geld over, verveelt je thuis, dus wat doe je? Je gaat beleggen.

Volgens een recent artikel op CNBC is inderdaad een flink aantal Amerikanen aan het beleggen geslagen met de steuncheque die ze van de overheid hebben ontvangen. Kun je niet naar het restaurant? Dan koop je toch gewoon aandelen. Goed voor de beurs, slecht voor de economie.

De vraag is nu hoe lang deze nieuwe beleggers in de markt blijven als we weer eens een correctie gaan zien…

(origineel gepubliceerd in Het Financieele Dagblad van 27 mei 2020)