Toen ik lang geleden, vers van de universiteit, bij de Rabobank ging werken, kwam ik er al snel achter dat ik op een nogal taalpuristische afdeling terechtgekomen was. Zinnen beginnen met ‘maar’ of ‘en’ was uit den boze (vaak terecht overigens), elke verdwaalde ‘dat’ kreeg er een komma voor geplakt en geen Engels woord overleefde de strenge screening, eh…, doorlichting.

Hoewel deze aanpassingen in sommige gevallen zeker gerechtvaardigd waren, kwam het soms toch ook wat gekunsteld over. De ‘yieldcurve’ werd op de afdeling dan ook gekscherend de ‘rentetermijn kromme’ genoemd.

Ik moest hier aan denken toen ik zocht naar een goede vertaling van de kreet ‘China stocks have entered bear market territory’. Chinese aandelen in het terrein der beren? Om de Nederlandse belastingdienst te parafraseren: begrijpelijker kunnen we het niet maken, oubolliger wel. Dus sorry, ik hou het op de Engelse term: bear market territory. Chinese aandelen belandden deze week in bear market territory en dat werd groots opgepakt door de Bloombergs en de CNBC’s van deze wereld. Het klinkt nogal fatalistisch, maar wat betekent het nu eigenlijk en hoe belangrijk is het?

Om met de eerste vraag te beginnen, een bear market wordt doorgaans gedefinieerd als een 20% daling van een brede aandelenmarkt. De kans dat je inderdaad 20% kwijt bent is daarbij klein. Alleen beleggers die zoongelukkig waren om precies op 24 januari in de Shanghai Composite Index te stappen (de top), keken deze week tijdelijk tegen een verlies van 21,7% aan. Waren ze een week eerder ingestapt, dan was het verlies bijvoorbeeld ‘slechts’ 19% geweest – technisch nog niet in ‘bear market territory’. We kunnen het echter ook in langer perspectief bekijken. Chinese beleggers die in juni 2015 instapten kijken nog steeds tegen een verlies van meer dan 45% aan. Dat we nu opeens spreken van een nieuwe bear market is dus alleen te danken aan het feit dat we de top van 2015 buiten beschouwing laten, om over de all-time high van 2007 nog maar te zwijgen. Als laatste punt: die grens van 20% is willekeurig gekozen. Het verlies wordt echt niet meer of minder pijnlijk door het doorbreken van de magische 20% grens.

Daarmee komen we op de vraag hoe belangrijk het nu echt is? Als je de Amerikaanse markt als referentiekader neemt lijkt het een behoorlijk groot gebeuren. Sinds 1926 zijn er volgens First Trust slechts acht bear marketsgeweest, waarbij het gemiddelde verlies 41% bedroeg. Kijk ik echter naar de Chinese markt, dan tel ik sinds 2007 alleen al acht bear markets, wat dus neerkomt op een frequentie van ongeveer één per anderhalf jaar. De boodschap zal duidelijk zijn: Chinese aandelen zijn volatiel, dus het terrein van de beren is snel bereikt.

Origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 2 juli 2018