Als iemand die werkzaam is bij een vermogensbeheerder die actief beleggen hoog in het vaandel heeft staan, volg ik de discussie over passief versus actief beleggen op de voet. Voor de volledigheid, bij passief beleggen koop je een product dat als oogmerk heeft een bepaalde markt (zeg de AEX) nauwgezet te volgen, bij actief beleggen is het streven om het juist beter te doen dan de markt.

Passief beleggen is goedkoop en je weet wat je krijgt, actief beleggen is duurder en je weet op voorhand niet zeker of de fondsmanager zijn doel bereikt. Gegeven die afweging is het geen al te grote verassing dat passief beleggen bezig is met een historische opkomst, wat ten koste gaat van het deel van de beleggingen dat actief beheerd wordt.

Voordelen

Nu zie ik de voordelen van passsief beleggen zelf ook. Bij Robeco ben ik verantwoordelijk voor de beleggingen van de multi-asset portefeuilles van Robeco en daarom niet zelf bezig met de vraag of je ABN Amro moet kopen of ASML moet verkopen. Ik ben geen stockpicker, maar ik ben desondanks toch ook een actieve belegger.

Bij mij staat de vraag centraal of aandelen het beter gaan doen dan vastgoed, of dat bedrijfsobligaties momenteel een beter risicorendement bieden dan staatsobligaties. Bij de implementatie van ons beleid hebben we zelf ook regelmatig te maken met de vraag of we dat passief of actief moeten doen. Verwachten we dat de Amerikaanse beurs het de komende maanden beter gaat doen, dan is passief een realistische optie.

Niets mis met passief beleggen dus, maar om nu te doen alsof er geen keerzijde is, dat gaat me echt te ver. De kracht van passief beleggen is ook gelijk de zwakte: je koopt de onderliggende index, met alle tekortkomingen die daarbij komen kijken. Zo was het gewicht van de financiële sector in de AEX aan de vooravond van de subprime-crisis meer dan 40% en bestond de S&P500 vlak voor het knappen van de dotcombubbel voor meer dan 35% uit technologieaandelen.

Bewuste keuze?

Alle hypes en zeepbellen komen keihard in de marktindex terug. Koop je nu een product dat de Europese obligatiemarkt volgt en je belegt voor 60% in Franse, Italiaanse en Spaanse obligaties. Nog zo eentje: de rentegevoeligheid van een wereldwijde obligatietracker is de afgelopen 30 jaar verdubbeld, wat zo veel inhoudt dat jouw verlies bij een stijgende kapitaalmarktrente ook twee keer zo hoog ligt. Prima als een belegger daar bewust voor kiest, maar ik krijg sterk het gevoel dat dat lang niet altijd het geval is.

Overigens werk ik voor wc-eend, dus zal het u niet verbazen wat er bij mij op het toilet staat.

(origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 19 december 2016)