Centrale banken die vol op de rem staan, (kern)inflatie die nukkig hoog blijft, omvallende banken, ongekende volatiliteit in dat deel van de markt waar je dat niet wil zien (de obligatiemarkt), Opec+ die plotseling een productiebeperking afkondigt, de ECB die zich openlijk zorgen begint te maken over de risico’s van commercieel vastgoed. De lijst van tegenvallers, onzekerheid en rampspoed is lang.

En waarop sloot de Europese Stoxx 50 maandag? Jawel, een nieuwe alltime high. Weliswaar niet als je naar de prijsindex kijkt — die handelt nog steeds ruim 20% onder de piek van 2000 —, maar wel als je de totale rendementsindex in ogenschouw neemt en rekening houdt met het uitgekeerde dividend.

Nou weet ik ook wel dat de Stoxx 50 geen al te betrouwbare graadmeter is voor de bredere Europese beurs, maar het doet echter weinig af aan het feit dat bredere aandelenmarkten er momenteel opmerkelijk goed bij liggen. We zitten in de meest agressieve monetaire verkrappingscyclus sinds 1980, de inflatie lijkt nog verre van onder controle, er vallen zelfs banken om en wat doet de aandelenmarkt? Die kabbelt langzaam verder omhoog. So much for het eeuwige mantra dat beleggers niet van onzekerheid houden.

Rentedalingen versus petrodollars

En uiteraard is er altijd wel een goede verklaring te vinden voor de meest recente koersontwikkeling. De favoriete verklaring van dit moment is dat de recente daling van de (kapitaal)marktrentes de beurs heeft ondersteund. De banksector mocht de afgelopen weken dan wel in het verdomhoekje zitten, die verliezen werden ruimschoots gecompenseerd door de koerswinst van de kapitaalintensieve bedrijven in de technologie- en telecomsector. Groeiaandelen hebben de eerste drie maanden van dit jaar een outperformance van maar liefst 15% laten zien.

Het is een aardig verhaal, maar wel een waar je niet al te veel vragen bij moet stellen. Die daling van de kapitaalmarktrente is namelijk niet het gevolg van de gunstige inflatieontwikkeling (verre van dat), maar een direct gevolg van de onrust in de banksector. Hoe die onrust verder verloopt, is nog niet duidelijk, maar van één ding kunnen we wel op aan: kredietverlening zal (nog) verder aan banden worden gelegd, met alle nadelige gevolgen van dien voor de groei. De aandelenmarkt kijkt wel naar die lagere rente, maar negeert die lagere groei, zo lijkt het.

Dat, of er is een alternatieve verklaring: petrodollars. De stijgende olie- en gasprijzen hebben vorig jaar tot een behoorlijke herverdeling van vermogen geleid, waardoor de olieproducerende landen momenteel weer ruim in het jasje zitten. Dat overtollige kapitaal vloeit van oudsher voor een groot deel terug naar de westerse aandelenmarkt, ongeacht de rentestand of de groeiverwachtingen. Of dat het verhaal wel rondmaakt, durf ik niet te zeggen, maar het is in elk geval een alternatief waar ik nog maar weinig over heb gelezen.

(Origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 05 april 2023)