Van paniek is zeker geen sprake, maar in de gesprekken die ik de afgelopen maanden met (institutionele) klanten heb gevoerd komt de vraag steevast terug: staan we aan de vooravond van een nieuwe Amerikaanse recessie en zo ja, moeten we ons beleggingsbeleid daar dan niet op aanpassen?

De zorg is makkelijk te begrijpen. We zitten al in het negende jaar van de huidige expansie en hoewel expansies doorgaans niet aan leeftijd ten onder gaan, valt moeilijk te ontkennen dat er de nodige slijtage zichtbaar is. Winstverwachtingen worden neerwaarts aangepast, de kwaliteit van uitstaande schuld is verslechterd, de rentemarkt geeft waarschuwingssignalen af en de gehoopte investeringsimpuls naar aanleiding van de belastingverlaging is uitgebleven.

In een dergelijke uitgangssituatie zit een ongelukje in een klein hoekje, zo is het algemene gevoel. Stel dus even dat er een recessie komt, is dat een reden om iets aan het beleggingsbeleid te veranderen?

Eerst het simpele antwoord: zeker. Recessies leiden doorgaans tot (sterk) negatieve rendementen op aandelenmarkten, dus als je die periodes weet te vermijden, ben je spekkoper. Rond de laatste twee Amerikaanse recessies halveerde de waarde van de S&P500, dus het laat zich raden dat je dat liever niet voor de kiezen krijgt. Hier komt echter de eerste kanttekening al om de hoek kijken: die twee correcties waren eerder de uitzondering dan wat je normaal ziet bij een recessie.

Kijken we naar de 29 Amerikaanse recessies die we sinds 1873 hebben meegemaakt, dan ligt het gemiddelde maximale verlies in de twaalf maanden vanaf het begin van de recessie op 13% (maanddata). Nou is het algemeen bekend dat aandelen doorgaans vier maanden voor een recessie al onder druk komen te staan, dus als we die vier extra maanden in de beschouwing meenemen kom je op een gemiddeld verlies van 20%. Niet het einde van de wereld, maar als je het weet te voorkomen, doe je dat uiteraard graag.

Timing is everything…

Hier lopen we echter tegen een belangrijk probleem aan: timing. Die 20% had je weten te voorkomen als je precies vier maanden van tevoren uit de markt was gestapt en precies op de bodem weer had bijgekocht. Dat timing in dit geval echt everything is, blijkt wel als je kijkt wat de markt doet aan het einde van een recessie. Gerekend van vier maanden voor het einde van de recessie bedroeg de gemiddelde maximale winst in de twaalf maanden na de recessie 34%.

Kortom, je mag hopen dat die recessie niet te kort duurt, want anders mis je niet je verlies, maar mis je juist de winst die je krijgt als de recessie achter de rug is. Al met al klinkt ‘recessiebeleggen’ logisch, maar is het een stuk minder makkelijk dan het in de eerste instantie wellicht lijkt.