Dat een jaar best lang is, is de afgelopen maanden gebleken. Twee maanden geleden werd er nog volop gediscussieerd of de Federal Reserve de rente in 2019 met twee of drie stapjes zou verhogen en of de lage werkloosheid nou wel of niet een risicofactor voor de onderliggende inflatie zou zijn. De goegemeente ging er weliswaar vanuit dat de Amerikaanse economie in 2019 een tandje minder zou groeien, maar de groeivertraging vorig jaar van 2,9% naar 2,6% (Bloomberg-consensus) was nou niet bepaald schokkend.

Alleen al het wegvallen van de impuls van de belastingverlaging van vorig jaar zou een grotere groeivertraging rechtvaardigen, om over handelsconflicten en de ‘government shutdown’ nog maar te zwijgen. Financiële markten zouden weliswaar volatiel blijven, maar met de Amerikaanse groei zou het wel loslopen. Steady she goes.

Twee maanden later en opeens ruikt iedereen de geur van recessie. Iedereen? Nou ja, niet als we naar de laatste consensuscijfers kijken – die gaan doorgaans nog braaf een maandje steady-she-goes – maar andere bronnen lopen wel degelijk met dichtgeknepen neus rond.

Zo waarschuwde Lawrence Summers deze week in de Financial Times voor een (Amerikaanse) recessie, geeft inmiddels bijna de helft van de 212 ondervraagde Amerikaanse cfo’s aan te verwachten dat Amerika eind 2019 in een recessie zal zitten (82% voor het jaar 2020) ook geven aandelen serieuze waarschuwingssignalen af.

Dat er geen enkel teken van beweging is in het conflict rond een muur, met als gevolg dat de overheid in de Verenigde Staten inmiddels bijna drie weken dicht is, zal de vooruitzichten en het vertrouwen zeker niet helpen. De winstwaarschuwing van Apple, die vermaledijde yield-curve, de sterke daling van het Amerikaanse producentenvertrouwen: moet ik nog even doorgaan? Niet helemaal verrassend prijst de Amerikaanse geldmarkt inmiddels al helemaal geen renteverhoging meer in, maar wordt er al nagedacht over de timing van de eerste renteverlaging.

Recessie of niet? Uiteraard valt een recessie nooit uit te sluiten, maar de snelle omslag in het sentiment in de laatste twee maanden, lijkt vooral te danken geweest aan specifieke, in potentie tijdelijke factoren. Zowel de government shutdown als het handelsconflict met China zijn variabelen die makkelijk op te lossen zijn, mits de betrokken partijen maar bereid zijn om wat water bij de wijn te doen. Veel hangt hierbij af van Trump, die naar verluidt nogal gevoelig is voor wat de Amerikaanse aandelenmarkt doet. Ik zou zeggen dat de oplossing in dat geval simpel is.

Een jaar is best lang. Ik ben erg benieuwd of de geur van recessie over twee maanden nog te ruiken zal zijn.

(Origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 09 januari 2019)