http://online.wsj.com/articles/japan-public-pension-eyes-autumn-reshuffle-1402403584
De grafiek ziet er misschien niet echt indrukwekkend uit, maar mocht het zo zijn dat GPIF zijn beleggingsbeleid gaat aanpassen, gaat hier om een kleine aardverschuiving.
GPIF? Ik geef gelijk toe dat mijn eerste associatie iets met bewegende plaatjes op het internet was (gifs), dus dat de Wall Street Journal in de kop meldde dat het hier om het grootste pensioenfonds in de wereld ging, was geen overbodige informatie. Ik heb het zelfs nog even gecontroleerd, maar het blijkt inderdaad te kloppen: het Japanse Government Pension Investment Fund (GPIF) is de grootste van de wereld. Met een belegd vermogen van 1260 miljard dollar (volgens de Wall Street Journal) is de Japanse partij ruim drie keer zo groot als Neerlands grootste, het ABP. Aangezien het ABP internationaal al als een gigant te boek staat (de derde van de wereld), is wel duidelijk hoe groot dat GPIF wel niet is…
Waar gaat het nu precies om? Het gaat om een mogelijke wijziging in het beleggingsbeleid van GPIF. Traditioneel belegt het fonds erg conservatief: meer dan 70% gaat momenteel naar obligaties, waarbij het grootste deel (60% van het totaal) bovendien in Japanse obligaties wordt belegd. Ter vergelijking: de twintig grootste fondsen beleggen gemiddeld 40% in obligaties.
Nou is er niets mis met een conservatief beleggingsbeleid als het om pensioengeld gaat, maar er zijn twee zaken die er toe leiden dat GPIF overweegt om risico toe te voegen. De eerste reden is Abe, de huidige Japanse premier, die poogt de Japanse economie nieuw leven in te blazen. Groei, inflatie, meer aandacht voor corporate governance en risico-bereidheid zijn hierbij de drijvende krachten die volgens Abe tot een cultuuromslag moeten leiden. De twee reden is rendement. Zoals uit de grafiek blijkt is het gemiddelde rendement van GPIF de afgelopen zeven jaar op 2% is blijven steken. Op zich is dat geen slecht rendement als je bedenkt dat er de afgelopen zeven jaar sprake was van deflatie, maar met dank aan Abe (en de recente BTW verhoging) is dat inmiddels niet meer het geval: de inflatie bedroeg in mei 3,4% jaar-op-jaar. Als je dan ziet dat je op een Japanse staatsobligatie met een looptijd van tien jaar slechts 0,6% rendement krijgt, snap je dat de druk om op zoek te gaan naar hoger rendement danig is toegenomen. Japanse aandelen, beleggingen in infrastructuur, zelfs buitenlandse aandelen behoren tot de mogelijkheden…
Maakt het voor ons nog wat uit? Ik denk het niet echt: stel dat er inderdaad 5% meer in buitenlandse aandelen wordt belegd, dan gaat het om een bedrag van ongeveer EUR 46 miljard. Hoewel dat op zich voldoende is om bijvoorbeeld ING op te kopen, vermoed ik dat de toename in risico-bereidheid niet gelijk tot zulke extreme beslissingen zal gaan leiden.
Maar wat ik me dan wel weer afvraag is wie al die Japanse obligaties gaat overnemen…
Best of the Web 
Pingback: Groot, groter, groots… | Best of the Web