Hoewel ik in het kader van mijn zelfopgelegde financiële detox al heel wat minder publicaties over financiële markten lees, is er één routine die tot nu toe stand heeft gehouden: mijn dagelijkse bezoek aan FT Alphaville. Deze website is de speelkamer van de financiële nerds die bij de Financial Times werken, waar ze losgelaten worden om te schrijven over onderwerpen die ze in een normaal artikel niet kwijt kunnen. Te specialistisch, te geeky en soms zelfs voor de fijnproever een brug te ver, maar als je een voorliefde hebt voor wat er nou echt toe doet in financiële markten een echte must. En gratis, mits je je bij de FT registreert.

Het was hier dat ik een artikel tegenkwam van Tyler Cowen getiteld Why we will learn to love AI. Daarin stelt Cowen: ‘We are now in the early stages of a revolution that will change everything about our world.’ Wie niet weet wie dit is, kan misschien tot de conclusie komen dat het hier om de zoveelste Amerikaanse tech entrepreneur gaat, die de gospel van AI predikt/pusht.

The Great Stagnation

Niets is minder waar. Cowen is de man die in 2011 de nodige stof deed opwaaien met de publicatie van zijn e-book The Great Stagnation. Hierin kwam hij tot de conclusie dat de hoge productiviteitswinst van de 19de en 20ste eeuw voor een groot deel te danken was aan de oogst van wat hij laaghangend fruit noemde: de ontginning van nieuwe landbouwgronden, de scholing van een groot deel van de doorgaans laagopgeleide bevolking en de spin-offs op basis van wetenschappelijke natuurkundige en scheikundige doorbraken in die periode. Aangezien dat laaghangende fruit was geplukt, lag een langdurige periode van lage groei in het verschiet, aldus Cowen toen. Dat diezelfde man het nu over een technologische revolutie heeft, is dus een zekere aardverschuiving.

Ik vermoed dat zijn draai heel wat tegenstrijdige reacties teweeg zal brengen. Bij degenen die Cowen in 2011 als een doorgeslagen pessimist zagen – Amerikaanse techondernemers, economen die het liefst met een vaste productiviteitsgroei van 2% rekenden – zal de draai als een overwinning worden gezien. Zie je wel: onzin, al dat pessimisme! Bij de aanhangers van het secular stagnation-denken – Robert Gordon, Larry Summers – kan ik me een zeker gevoel van verraad voorstellen, want hoe zit dat dan met dat gebrek aan laaghangend fruit?

Persoonlijk vind ik het een teken van kracht dat iemand bereid is om zijn eerder ingenomen standpunten elke keer weer kritisch tegen het licht te houden. Of dat inderdaad inhoudt dat we aan de vooravond van een technologische revolutie staan, is daarmee zeker nog niet bewezen. Ik vermoed dat FT Alphaville er over vijftien jaar wel een stukje aan zal wijden.

(origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 24 april 2024)