Je zou denken dat de meeste aandelenbeleggers tevreden zijn nu de S&P 500 een kersverse alltime high heeft bereikt. 2022 was geen prettig jaar en ook in 2023 was het – met dank aan de stijgende kapitaalmarktrente – lange tijd spannend, maar uiteindelijk is het dan toch allemaal weer goed gekomen. Luister je echter naar de diverse podcasts of lees je beleggingsblogs van beleggers die in individuele aandelen beleggen, dan blijft er van dit positieve beeld niet heel veel over.

De reden is duidelijk: het herstel van de S&P 500 werd niet echt breed gedragen. Zat je niet in de succesvolle megacaps, of had je geen exposure naar de halfgeleidersector, dan had je vooralsnog weinig te vieren. Zo sloot de AEX vorig jaar af met een winst van 14%, waar de AMX (de Nederlandse midcaps) een verlies van 0,4% boekte. Geen herstel dus en waar de prijsindex van de AEX nog slechts 5% verwijderd is van een nieuwe alltime high, heeft de AMX nog 20% te gaan.

De redenen waarom de midcaps het momenteel moeilijk hebben zijn denk ik makkelijk te vinden. Waar de grote bedrijven de afgelopen jaren hun marktmacht gebruikten om de inflatie af te wentelen, missen veel kleinere bedrijven een dergelijke pricing power.

Ook de gestegen (kapitaal-)marktrente heeft de midcaps harder geraakt dan de grote spelers, die in relatieve termen minder afhankelijk zijn van financiering via de kapitaalmarkt.

Daarnaast opereren de grote bedrijven internationaal, waarmee ze een betere spreiding hebben ten aanzien van de conjunctuur. Ben je afhankelijk van de Nederlandse en Duitse markt dan heb je de wind nu tegen, maar als je kunt uitwijken naar de VS of sommige opkomende markten, dan valt de tik nog wel mee.

Verder beweren boze tongen dat ook de opmars van passief beleggen een rol heeft gespeeld. Iedereen koopt de brede index, waarbij de grotere bedrijven per definitie een zwaarder gewicht hebben, waardoor de kleinere aandelen achterblijven. Aangezien er voldoende ETF’s en trackers voor midcapindices bestaan ben ik zelf niet heel erg van dit argument overtuigd.

Tikkie terug Jaap?

Reculer pour mieux sauter zou mijn toenmalige baas bij de Rabobank dan hoopvol gezegd hebben: het is een terugtrekkende beweging om even later onverwacht toe te slaan. Ongeliefd en goedkoop, dat is toch zeker een recept voor een mooie outperformance?

Ik help het je hopen, maar als ik naar de waardering kijk lijkt dat goedkoop niet echt van toepassing. Zowel Nederlandse als Amerikaanse midcaps handelen momenteel op een hogere koers-winstverhouding dan de hoofdindices. Voeg hier de lagere liquiditeit van de kleinere aandelen aan toe en dan lijkt het risicorendement voor de midcaps nog niet zo heel erg gunstig. Of de terugtrekkende beweging al is afgelopen, is daarmee de vraag.

(origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 24 januari 2024)