Hoe beïnvloedt de opwarming van de aarde de rendementen die je op verschillende beleggingen mag verwachten? Neemt het risico op faillissementen toe en moet je daarom bedrijfsobligaties mijden? Remt de reductie van uitstoot de groei en moet je daarom minder in aandelen beleggen? En welke regio heeft de beste papieren in huis?

Het zijn terechte vragen, die mij de afgelopen tien jaar regelmatig gesteld zijn. Vooral voor pensioenfondsen met een lange beleggingshorizon zijn de antwoorden van doorslaggevend belang. In de praktijk is het beleid tot nu toe gericht op de reductie van beleggingen in bepaalde industrietakken (kolen) of het mijden van financiële producten met een specifieke ESG-score.

Op zich een prima optie, maar de vragen hierboven liggen feitelijk een stap eerder in het beleggingsproces. Hoe wordt de strategische spreiding van de beleggingsportefeuille beïnvloed door de klimaatverandering? Gegeven dat dit het succes van het beleggingsbeleid op de lange termijn bepaalt, is dat zeker geen onbelangrijke vraag.

Wie antwoord tracht te geven op deze vragen stuit echter op vele onzekerheden. Zo zijn de beleggingscategorieën ‘aandelen’ of ‘high yield’ allesbehalve homogeen, wat een uitspraak over de hele klasse bemoeilijkt. De enige oplossing is om naar de sectorverdeling van de beleggingscategorie te kijken. Industrietakken met een hoge CO2-uitstoot zullen met hogere kosten worden geconfronteerd, en andersom.

Meerdere dimensies

Zo makkelijk kom je er echter ook weer niet vanaf, want wat te denken van een chemisch bedrijf (hoge uitstoot) dat accu’s maakt voor elektrische auto’s (hoge groei)? Of van de rode draad bij beleggen: wat is er al ingeprijsd? Als we aan de vooravond staan van een herschikking van de beleggingsportefeuilles, waarbij steeds meer beleggers zich op groene beleggingen gaan richten, dan kun je verwachten dat die beleggingen de komende tijd de wind in de rug zullen hebben. Als dat eenmaal is ingeprijsd, dan zal dat argument juist vervallen en wellicht tot lagere rendementen leiden.

En dan hebben we nog de impact op de macro-economie. Krijgen we te maken met lagere groei, of leidt de investeringsimpuls in een groenere economie juist tot een groeispurt? Veel zal daarbij afhangen van het succes en de standvastigheid van het gevoerde beleid. Dat de recente machtswisseling in de Verenigde Staten tot een draai van 180 graden in het beleid heeft geleid, geeft aan dat we hier in elk geval met een zekere mate van onzekerheid rekening moeten houden.

Simpel is het niet, maar dat neemt niet weg dat de roep om meer ‘duurzame’ rendementsschattingen sterker wordt. Bij BlackRock zijn we daarmee dit jaar begonnen. Of we daarmee de waarheid in pacht hebben, staat uiteraard open voor discussie.

(Origineel gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 3 maart 2021)